Termin „Nowa polityka wschodnia” określa niemiecką politykę porozumienia kanclerza Willy Brandta odnośnie do państw bloku wschodniego, szczególnie NRD, działająca pod hasłem „zmiana poprzez zbliżenie” od 1969 r. Wynikiem tej polityki było podpisanie układów wschodnich, między innymi układu PRL-RFN.