Termin „Nowa polityka wschodnia” określa niemiecką politykę porozumienia kanclerza Willy Brandta odnośnie do państw bloku wschodniego, szczególnie NRD, działająca pod hasłem „zmiana poprzez zbliżenie” od 1969 r. Wynikiem tej polityki było podpisanie układów wschodnich, między innymi układu PRL-RFN.

Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników została założona w 1920 r. w Monachium. Głowna linia polityczna bazowała na radykalnym nacjonalizmie, antysemityzmie, jak i na odrzuceniu demokracji i marksizmu. Adolf Hitler był przewodniczącym partii od 1921 roku. NSDAP była jedyną dopuszczoną partią podczas dyktatury narodowego socjalizmu.